Er zijn van die dagen dat je trappelend en met een glimlach wacht op de koerier. En als de goederen dan voor de deur staan, til je ze maar al te graag twee hoog de trap op ? hoe zwaar de dozen ook zijn ? om de inhoud vervolgens energiek aan te sluiten. Vanwaar al die energie en ?liefde?? Een gloednieuwe Audio Physic-luidspreker en een prachtige Densen-set? that?s why!
Twee maanden heb ik het Duits-Deense duo uit het MoreMusic-huis thuis gehad om mijn oordeel te vellen. Het gaat overigens met name om de nagelnieuwe Densen Beat 420 cd-speler en de gloednieuwe aanwinst in het Audio Physic-gamma: de Yara II Superior. Die tijd heb ik overigens ook wel nodig gehad, want allereerst heb ik de luidsprekers moeten inspelen om een eerlijk oordeel te kunnen vellen, en ten tweede is het zeer onverstandig om een compleet nieuw systeem als geheel te beluisteren. Je kent immers de afzonderlijke componenten niet. Ik heb dus veel geschoven en gecombineerd om zo de producten goed te leren kennen. Een leuk, interessant en bovendien leerzaam testtraject.
(R)evolutie
De Yara II Superiore is alweer het zesde model in de Yara-reeks. Het is een verregaande evolutie van de Yara II Classic. Evolutie is in mijn optiek eigenlijk een verkeerd woord, want wie goed kijkt, ziet namelijk aanzienlijke verschillen tussen de Classic en de Superior. Allereerst is de Superior een echte 3-weg luidspreker. Daardoor is de indeling van de units geheel op de schop gegaan. Audio Physic heeft bij de Yara II Superior op het front de tweeter en een unit voor het middengebied geplaatst en, net als bij zijn grotere broers, twee 17 cm laagunits (ja, u leest het goed: twee units!) aan weerszijden van de kast gemonteerd. Dit heeft als voordeel dat de Yara het laag beter kan spreiden en dat leidt, in theorie, tot een betere beeldvorming. Ter vergelijking: de Yara Classic heeft van boven naar beneden een tweeter en vervolgens een midden- en laagunit van gelijke grootte.
De bijpassende Densen-set bestaat uit een Beat 250 voorversteker, een Beat 330 stereo eindversterker en de (nieuwe) Beat 420 cd-speler. De interlinks en de luidsprekerkabel zijn van het type MIT AVT2. Hoewel MIT niet mijn voorkeur geniet ? in combinatie met mijn Magnepans is het een regelrecht drama ? laat Siemen van More Music me weten dat het in dit geval wel eens goed kan uitpakken. Het zal me benieuwen!
Combinaties
Zelden heb ik zoveel gecombineerd tijdens een test. Het komt ook niet vaak voor dat ik een compleet systeem, inclusief bekabeling, ter recensie krijg. Meestal zijn het één of twee producten. Niet nu! Om overzicht te houden, probeer ik allereerst de grootste smaakmakers, de Yara Superior-luidsprekers, op mijn eigen set: een Van Medevoort CA230 voorversterker, een Densen Beat 300, een TEAC VRDS-10 (inclusief Tentlabs X03), via bnc gekoppeld aan een proceed PDPD2 d/a-converter. Het geheel is met elkaar verbonden middels Van Medevoort referentiebekabeling (Q-serie). Uiteraard staat tussen het lichtnet en de hifiset een filter (vM PFM2), zodat het systeem optimaal kan presteren. De lichtnetbekabeling komt van Kemp en zijn van het type HiPower5 en HiPower5 Plus.
De pas gerenoveerde Magnepan 0.6se?s schuif ik aan de kant om vervolgens de Q-luidsprekerkabel in de Superior?s te duwen. Daar loop ik tegen een klein probleempje aan: de Yara?s zijn niet te biwiren. En aangezien ik mijn Magnepans wel gebiwired heb, moet ik een beetje improviseren. Maar goed: na wat geknutsel, zitten de luidsprekerkabels netjes aan de Yara?s en kan ik muziek gaan spelen.
Gare du Nord trapt af met Marvin & Miles van het album Sex ?n Jazz. Het is me al na de eerste noot duidelijk dat ik hier niet te maken heb met een ?gewone? Yara? dit is groter! Het heerlijk zwoele nummer met de Nederlandse zangeres Dorona Alberti glijdt soepel de kamer in. Het ietwat dik aangezette laag, rolt als een golf over me heen. De scherpe, felle klap in het begin van het nummer springt er goed uit, zonder harde, ruwe randjes. Ook het filter over Dorona?s stem zetten de Yara?s goed neer. En als het nummer na ongeveer een minuut los komt, staat de Hollandse krachtig, prominent voor mijn neus te zingen met de begeleiding proportioneel op de achtergrond geplaatst. Netjes! Tijd voor wat groter werk.
Audioslave landt in de lade van de TEAC. Ik spoel door naar het nummer Yesterday to Tomorrow: een stuwend en soepel lopend nummer met een zware baspartij en prachtige, rauwe vocalen van Chris Cornell: de voormalige zanger van Soundgarden. Ook hier zet de Yara het laag van de basgitaar dat het nummer opent, een beetje aan. Niet storend, maar het valt op. Het Duitse duo zet Cornell, zoals het hoort, lekker helder op de voorgrond. De hesige stem staat goed stabiel tussen de luidsprekers. De gitaar- en drumpartij krijgen de energie en ruimtelijkheid die ze verdienen, zonder storend op de voorgrond te treden. Een lastige taak die de Yara?s prima vervullen.
Ook hier weet de Yara te overtuigen op muzikaal gebied. Na wat klassieke stukken, blues, popmuziek en enkele elektronische nummers, begint me langzaam duidelijk te worden dat de Superiore weleens een echt allesetertje kan zijn. Iets dat ik eigenlijk niet echt ken van Audio Physik. Zowel de Tempo als de Scorpio zijn zeerzeker goede, muzikale luidsprekers die vooral uitblinken op gebied van snelheid en energieke, ritmische weergave, maar allemansvriendjes? Nee, dat niet. Dit maakt de Yara Superiore toch een bijzonder product van onze oosterburen.
Duits Deens duo
De superstilistische Densen-set heeft een weekje ongebruikt aan het stopcontact gehangen om goed op te warmen (daar zal de Nuon blij mee zijn geweest). Nu ik een goed beeld heb van de Yara?s, is het tijd om de Densen-set aan mijn Magnepans te koppelen. Wederom maak ik gebruik van mijn eigen bekabeling, aangezien ik liever geen MIT combineer met mijn Magnepans. Resultaten uit het verleden, bieden hier zeerzeker garanties voor de ?toekomst?.
Na de week warmte van de Yara, is het wel weer even wennen met de superstrakke Magnepans. Toch is dit een verstandige schakeling. Het laat namelijk weer horen wat ik keer op keer mis bij een dynamisch systeem: een superschoon midden- en hooggebied. Ook nu zijn de open, ongekleurde vocalen een verademing in vergelijking met de Yara. Echter? ik mis nu wel dat heerlijke volle laag en het vergevingsgezinde karakter van de Yara Superior. En hoewel ik een diepgewortelde liefde koester voor mijn 0.6?en, kan ik echt niet zeggen dat ze alleseters zijn. En dat is soms gewoon vervelend. Maar ik dwaal af?
Ik kan heel kort zijn over de Densen-set: als ik ?10.000 op een ongebruikte spaarrekening zou hebben staan, zou ik direct de telefoon hebben gepakt om More Music te melden dat ze me de rekening kunnen sturen. Wat een prachtset is dit! De voor- en eindversterker zijn van absolute topklasse. De afwerking van de kast, het oog voor detail bij bijvoorbeeld de toetsen op het front van de B250, de gebruikte onderdelen onder de kap; het is allemaal dik in orde waardoor dit duo een oorstrelende basis vormen voor een high-end systeem.
Ook de cd-speler biedt absoluut waar voor zijn geld, al heb ik één punt van kritiek: na wat ?a ? b?-vergelijkingen met mijn eigen combinatie merk ik dat de focussering van mijn TEAC VRDS-10 met de Proceed beter is. Ik weet dat Densens een lekker luchtig beeld neerzetten, maar het valt me nu op dat de vocalen aan de grote zijn en dat het zwart tussen de instrumenten iets troebeler is dan ik graag hoor. Wellicht ben ik verwend: de klokmodificatie die ik onlangs samen met Guido Tent (HVT nummer 3, 2008) heb gedaan heeft me écht inzien hoe het kan, al past Densen een soortgelijke oplossing toe: ook zij hebben in de B420 de klokschakeling nog eens grondig herontworpen. Overigens zijn de nieuwere generatie d/a-converters over de gehele linie beter dan die van mijn Proceed (logisch), waardoor de Beat 420 details op microniveau beter weergeeft en vooral tijdens drukke passages veel beter controle weet te houden.
Tijd voor de gehele set. Wellicht denkt u: een set luidsprekers van ?2.000 euro combineren met een Densen set van tegen de ?10.000? Dat is toch vreemd? De Yara II Superior is inderdaad aan de ondergrens van wat verstandig is. Toch moet ik bekennen dat het resultaat alleszins meevalt. De twee keer 120 watt van de Beat 330 is ruim voldoende om de Yara II Superiore in toom te houden. Op dat vlak presteert de nieuwe B330 beter dan mijn trouwe kameraad: de B300 die twee keer 100 watt biedt bij 8 Ohm. Het laag is door de extra kracht en controle van de B330 strakker, maar nog steeds aan de volle kant. Het midden- en hoogfrequente gebied vloeit echter prachtig en geeft menig ballade-cd in mijn collectie de glans die het verdient. Een goed voorbeeld van zo?n nummer is Sarah McLaughlan?s Dirty Little Secret.
De reden dat ik dit nummer graag gebruik voor mijn tests, is dat met name het begin van het nummer veel precisie vereist. Het koper moet goed hoorbaar zijn als de brush de bekken ?aait?. Nu weet ik dat de Densen-set dit prachtig weten te reproduceren; ik heb de set immers op mijn Magnepans gehoord en daarop hoorde ik zelfs de nagalm nog perfect. De combinatie met de Yara II Superior verliest hier wat punten op gebied van resolutie, maar het duo verdient zeker lof op gebied van algehele presentatie. Sarah McLaughlans stem staat keurig tussen de luidsprekers en weet zeerzeker mijn gevoelige snaar te raken. Een tikje slordig? Ja? dat zijn de Yara?s wel, maar lekker muziek maken doen ze zeerzeker!
Conclusie
Het zijn twee maanden genot geweest met de Yara II Superiors en de Densen-set. Het meest heb ik genoten van de combinaties met mijn eigen apparatuur. Met name de Densen-set in combinatie met de Magnepans is bijzonder goed. Topresolutie, vloeiend weergavegedrag, subtiliteit, grootse presentatie? u wenst, dit systeem levert. (Had ik maar die ?10.000). Ook de Yara?s hebben regelmatig mijn verbazing gewekt. Het gemak waarmee deze set elk genre weergeeft is verbluffend. Het is een ?niets aan de hand?-luidspreker. Zijn absolute vergevingsgezinde weergavegedrag, maakt hem in zijn prijsklasse een topproduct. Wie echter een superschone, strakke luidspreker zoekt, kan beter elders zoeken, want een tikje warm is de Audio Physik wel.
