Eminem is een tijdje weggeweest, maar met zijn voorlaatste album: Relapse, is de blanke rapper uit Amerika weer helemaal terug. Relapse 2 staat in de planning, maar aangezien dat nog wel even gaat duren, zet Eminem nog even een tussenalbum in de schappen. Is het een afgeraffeld zootje, of kunnen we deze nog wel even meepikken?
De dubbel cd is voor ons gevoel opgedeeld in een serieus album en wat bonusnummers. De eerste cd is een puur rapalbum zoals we ze al jaren kennen van de grote artiesten. Het opent met een skit waarbij Marshall een nachtmerrie krijgt over zijn rehab-dokter. Dit soort skits zitten er een aantal in. Vermakelijk, maar na één keer skit, sorry, skip je ze. Het eerste echte nummer ? ?3, A.M? ? is een krachtige opener. Nachtelijk, donker en beklemmend sfeertje, lichte spot, krachtige rijm en een goede flow. Met ?Insane? laat Eminem weer zijn ziekelijke geest zien. Grappig, ironisch, grof. Uiteraard moet ook Amerika weer even kritisch belicht worden. ?Bagpipe from Baghdad? doet dat uiterst effectief. En zo gaat Eminem maar door. Hij is dus echt terug… geen afgeraffeld, in elkaar geflanst album, maar hoogwaardige nummer die flowen en heerlijk in het gehoor liggen. Ook na vier, vijf keer draaien.
De tweede cd bestaat uit zeven nummers, waarvan enkele bekende, zoals Forever en Taking my Ball. Het eerste nummer is geweldig met gastartiesten als Drake, Lil Wayne en Kanye West. Taking my Ball daarentegen is een waar dieptepunt op dit album. Echt een waardeloos nummer. Gelukkig maken nieuwe nummers als ?Hell breaks loose? met Dr Dre, ?Music Box? en ?Drop the bomb On Em? veel goed.
