Autolux is niet een hele grote band. Het drietal uit Los Angeles dat bestaat uit de vrouwelijke drummer, Carla Azar, Greg Edwards (gitaar en vocals) en Eugene Goreshter (lead vocals en bas), is ongeveer tien jaar geleden begonnen. Nu zijn ze toe aan hun tweede studioalbum: Transit, Transit.
De stijl van Autolux is apart. Wij hebben een beetje een Pink Floyd, White Stripes, Kula Shaker en zelfs een beetje een Radiohead-gevoel bij de muziek. Het is knap wat deze relatief onbekende band neerzet met Transit Transit. Het album moet op je groeien en dat is zeer positief bedoeld, want de albums die op ons moeten groeien belanden uiteindelijk veel vaker in de speler dan de albums die vanaf het eerste moment fijn in het gehoor liggen: die gaan na een tijdje vervelen.
Ja, Transit Transit is spannend, gebalanceerd, spannend, volwassen, diep en… vernieuwend. We hebben absoluut niet het gevoel dat de Amerikaanse band geforceerd ‘artistiek’ wil zijn. Naar ons gevoel vieren ze de rockin’ ’60’s en ’70’s gewoon. Maar dan met een modern tintje. Een nummers als ‘Supertools’ laat dat goed horen. De Pink Floyd achtige vocalen en dissonante akkoorden roepen dat psychedelische rockgevoel helemaal op. Knap. Ook weet Autolux moeiteloos om te schakelen naar nummers die heel andere sferen oproept. Spots weet de ziel weer helemaal tot rust te brengen. Het laat overigens ook horen dat het 100% goed zit met Goreshters stembanden. Wat heeft deze man een fijne stem zeg.
Wie van psychedelische, intelligente rock houdt, is verplicht aan zichzelf eens naar Autolux te luisteren. Dit trio laat horen dat goede (indie) rock nog kan in 2010.
Geweldig album, luister zelf maar!!
jammer dat Lala de deuren heeft gesloten, anders had je gelijk wat samples van het album kunnen toevoegen… Maar ben benieuwd!