Vijf albums in veertien jaar: het is geen topscore. Toch heeft de Zeeuwse band Racoon een zeer vaste schare fans en zijn ze (zeer) regelmatig te vinden op festivals. In de schaduw van Blof? Nee, dat niet. Racoon heeft een heel andere sound… Dat wil niet zeggen dat je geen fan kan zijn van beide bands overigens.
We moeten wel even eerlijk zijn: Racoon heeft de auteur in kwestie nooit écht gepakt. De band heeft zonder twijfel prima nummers gemaakt. Echter, live mist het sprankeling, kracht en overtuiging. Dat is één van de redenen dat geen enkel album de cd-kast heeft gehaald. Dat is met Liverpool Rain anders.
Liverpool rain is voller, volwassener en origineler dan de voorgaande cd’s. Waarom? Dat is lastig uit te drukken. Leadzanger Bart van der Weide heeft niet direct meer kracht in zijn stem, en gitarist Dennis Huige tokkelt ook gewoon zoals vanouds, maar het is de achtergrond die voller is. Het is de complete sound die weet te overtuigen. Eindelijk klinkt een album áf.
De reden dat het nu meer af is, heeft te maken met het feit dat er een kamerorkest meespeelt (Het London Chamber Orchestra). Dat is niet heel prominent, maar het vult de achtergrond heerlijk op. De presentatie is nog steeds zeer rustig, zoals fans van Racoon gewend zijn, maar het is wel completer. Complimenten. Dit is echt een prestatie van niveau!
Opvallende nummers op de cd zijn toch wel: Don’t Give Up, Liverpool Rain, Don’t Hold me Down en 2014. Helaas zitten er ook wat doorsneenummers bij, waaronder het eindnummer ‘Better be Kind’, maar ja: dat is ook een kwestie van smaak. Ook blijven we ‘No Mercy’ een uiterst irritant nummer vinden: veel te veel herhaling.
Toch: dit is het eerste album van Racoon wat bevalt en zeker nog een keer in de cd-lade gaat belanden! Kwaliteit van Nederlandse bodem!
