Maatschappijkritisch, puur, rauw, donker. Plan B (een Britse rapper) is diep gegaan met zijn nieuwe album: Ill Manors. Het is een overduidelijke boodschap naar de huidige regering: doe iets… Groot Brittannië is ziek.
Plan B – Benjamin Paul Ballance-Drew – is niet alleen een rapper. Hij is tevens een singer-songrwiter, acteur en filmmaker. En dat is duidelijk te merken in dit album én in de videoclips. Er zitten stukken dialoog tussen de nummers – wat overigens wel vaker wordt gedaan op rap-albums (niet altijd even prettig) – en zoals het intro al meldde, zit er een duidelijk verhaal in het album. Nu zijn de nummers nog wel prima los te luisteren, maar het is beter om het album vanaf nummer één tot het einde (elf) te luisteren.
Plan B – of beter: Ben Drew – heeft overigens ook een film gemaakt met dezelfde naam: Ill Manors. Hierover kunnen we niet oordelen, omdat we hem niet hebben gezien.
De flow en afwisseling in het album is prima. Ben Drew kan absoluut prima rappen. Met de nodige Britse scheldwoorden natuurlijk. Het doet heel soms zelfs denken aan Wu Tang, al is Ill Manors wel afwisselender en wat muzikaler. Wu Tang heeft meer de neiging om eentonig te worden.
Plan B’s album is behoorlijk rauw en puur. Het is niet echt een album om lekker bij weg te dromen en te ontspannen. Dat moet ook niet echt de bedoeling zijn geweest van Plan B. Een ‘Protest Song’ moet aanspreken en opschudden. Nou: dat doet het wel.
Opvallend zijn de soul-achtige invloeden bij Ill Manors. Nu is Plan-B ook een singer songwriter en heeft hij ook een soul-album op zijn naam staan. Echter: je hoort niet heel vaak een dusdanige afwisseling op hip-hop / rap albums. Wij vinden het wel een gewaagde en geslaagde mix. Mede door deze afwisseling en mix heeft het album veel meer impact.
Al met al een heerlijk album voor de rap-liefhebbers. Het is puur, rauw, donker, maatschappijkritisch, muzikaal en zeer afwisselend. Absolute aanrader.
