Veelal gaat hip-hop over ‘bitches, guns, the Benjamins, grass”, en niet te vergeten dure auto’s. Dat is zonde, want de stijl leent zich prima voor kritische teksten en inzichten. Gelukkig zijn er ook artiesten die zinnige teksten schrijven en ook gebruik maken van mooie instrumenten om de beats te ondersteunen. Chords is er één van.
Chords – Jens Eric Resch Thomason) is een Zweedse hip-hop artiest. Een artiest die – net als veel rapartiesten – samenwerkt met andere hip-hoppers. In dit geval Tibuktu – waar hij onder contract staat – en volgens ons ook nog Looptroop (wordt ook genoemd in Insomnia) en Embee (voor de beats). Het geheel komt erg ontspannen, dromerig en doordacht over.
Opvallend aan de muziek van Chords is het gebruik van echte instrumenten. We horen veelal een begeleidend gitaartje, basgitaar maar ook saxofoon en we geloven dat we ook nog een mondharmonica hebben gespot. En dat geeft deze muziek – die toch voor een groot deel uit computerbeats bestaat – een heel organisch gevoel mee. Een verademing in deze tijd van hitjes die op de pc in elkaar gesleuteld zijn.
Chords’ manier van rappen is goed, maar het mag wat vloeiender. Wellicht komt het door het feit dat hij niet in zijn moedertaal zingt. Storend is het niet, maar het valt wel op dat het niet écht vloeit. Looptroop doet dat bijvoorbeeld al wat beter. Chords kan soms wat knauwen, wat de nummers een wat hard randje meegeeft.
Het album is absoluut doordacht van opzet. De nummers lopen feilloos in elkaar over: van track één tot en met veertien loopt het vloeiend door. Ook valt op dat er niet één nummer tussen zit dat de aandacht laat verslappen. De beste Zweed is blijkbaar vier jaar echt bezig geweest met muziek maken. (Zijn vorige album stamt uit 2008!)
We zijn wel gecharmeerd van deze Zweed. Muzikaal is het bijzonder sterk. Opvallend muzikaal voor een hip-hop album. Zangtechnisch is Chords goed, maar het mag wat meer vloeien. Echter: het verpest zeker niet het album. Het kan zelfs charme meegeven voor wie van een ruw randje houdt.
