Zestien jaar zijn ze al bezig: het Noorse Röyksopp. Met als grootste hit waarschijnlijk Eple. Of misschien Poor Leno. Maar verder hebben we toch weinig gehoord van ze. Zonde, want ze hebben wel erg interessante albums gemaakt. Denk aan The Understanding. En Junior. Is The Inevitable End ook een aanrader?
We zijn blij verrast als we in de nieuwe releases van Winp ineens een nieuw album zien van Röyksopp. We wisten helemaal niets van hun activiteiten de laatste jaren. Maar aan de titel te zien is dit hun laatste album. Titels als Monument, Thank You en een albumtitel: The Inevitable End laten toch duidelijk zien dat het doek is gevallen.
Beng!
Het album opent ijzersterk. Skulls is echt een klapper. Diepe vervormde synthesizers en heerlijke grooves komen door de speakers. Kijk: dit is nog eens afscheid nemen!
Röyksopp pakt lekker door met Monument. De typische sound heeft ook wel wat weg van Chicane. Een andere band waar we nog regelmatig van genieten. Het tempo zit er lekker in en ook hier horen we weer voldoende invloeden van bijvoorbeeld Reason-software. Lekker hoor! (Gebruikt ook Propellerhead).
Solid Affair pakt het wat rustiger aan. Niet erg, want je moet niet alleen maar ‘knallen’. Een beetje opbouwen of afzwakken is goed.
Kansloos
Na Solid Affair zakt het album echter kansloos in met You Know I Have to Go. Wie in de auto wakker wil blijven kan beter dit nummer overslaan. Save Me is niet heel veel beter, maar brengt het tempo wel weer wat omhoog. Het heeft overigens echt wat weg van de band Delerium. Het is echter geen echte pakker of bijzonder geïnspireerd nummer. Jammer. Hetzelfde geldt voor I Had This Thing en Rong.
Back again
Daarna komt het gelukkig weer een beetje goed. Here She Comes Again brengt weer wat tempo en een groove terug. Funky lijnen waar je op meetikt en neuriet. Dit sluit weer aan bij het begin van het album wat zoveel indruk heeft gemaakt.
Running to the Sea en Compulsion sluiten weer prima aan, waardoor we wel weer hoop krijgen voor het einde van het album. Helaas is dat niet helemaal terecht, want echt degelijk afsluiten doet het niet. We vallen weer bijna in slaap bij Coup de Grace. Waarom, Röyksopp? Waarom?!
Als afsluiter Thank You is ook niet echt best naar ons idee… beetje zwak einde. Lastig dit…!
