Furutech GT40

6
Leuk frontje van de Furutech. Wel een aparte keuze om de line-out ook via de potmeter van de volumeknop te laten lopen. Kan handig zijn, maar levert toch iets in...

USB-dacs zijn een populair segment aan het worden. Dit heeft natuurlijk alles te maken met de integratie van de pc / laptop in het huishouden en de hifi-set. Het lijkt wel of elk gerenomeerd merk een graantje probeert mee te pikken. Furutech kennen we vooral van energie-gerelateerde producten. Maar dat weerhoudt de Japanners er niet van een dacje te maken…

De Furutech GT40 is zeker niet groot. Ongeveer 15 bij 10 bij 5 cm. Maar hij zit wel tjokvol…

De Furutech GT40 usb-dac, of eigenlijk Alpha Design Labs by Furutech – GT40 usb dac, is een klein dacje – ongeveer 15 cm breed, 10cm diep en 5cm hoog – met een usb-aansluiting, een analoge ingang en een analoge uitgang. De usb-receiver chip accepteert signalen tot 24bit / 96 KHz. Netjes. Dat zien we niet heel vaak en kan een argument zijn te kiezen voor dit dacje.

Apart
De analoge ingang is een geval apart.  Deze kan je zowel inzetten voor een platenspeler (mm en mc) als een gewone lijnbron. Hmm… een usb-dac met een phono-versterker? Jazeker. Aparte combinatie, maar dat is het dus wel. Mede daardoor is het mogelijk opnames te maken vanaf lp naar de pc, of een lijnbron naar de pc. Met 24bit / 96KHz sampling!

Op het aluminium frontje zien we tevens een hoofdtelefoonaansluiting en een volumeknop. Nu regelt deze volumeknop niet alleen het volume voor de hoofdtelefoon, maar ook voor de lijnuitgang. Dat is jammer: we hadden liever een fixed line-output gezien, omdat de potmeter – zoals je in het filmpje kan zien – niet van de mooiste soort is en dus de kwaliteit kan aantasten. Puntje van aandacht voor Furutech.

Chips

De Tenor-chip… wij kenden hem nog niet… net als de dac-chip. Ach: zo leer je nog eens wat.

Het is een beetje onduidelijk welke chips Furutech gebruikt. Wij kennen de Tenor TE7022L namelijk niet echt. Het enige dat we kunnen achterhalen is dat het een programmeerbare usb-receiverchip is die in staat is 24bit 96KHz te ontvangen. De dac is een TA1200Q, ook van Tenor en niet echt bekend voor ons. Na wat zoekwerk, komen we erachter dat het een all-in-one oplossing is met hoofdtelefoon aansturing en alternatieve line-in mogelijkheden, zoals een phono-trap. De opamp kennen we wel: de jrc2068DD hebben we vaker gezien en klinkt prima.

We missen iets!
Als we aan de slag gaan met de GT40, missen we eigenlijk direct een coaxiale input.  Jammer dat Furutech daar niet aan gedacht heeft, want dat zou hem echt compleet maken: er zit bijna alles op en aan… maar dus geen coaxiale input. We sluiten de usb-connector aan op onze htpc. De line-out gaat naar de Pass Labs X2.5 die weer een setje DA333’s voedt. Die stuurt de Lentus Audio Duo’s aan.

Lekker spelen

Alles zit erop. Oh nee, toch niet: wij missen een coaxiale spdif-aansluiting. Wellicht een idee voor de tweede revisie?

We gaan naar XBMC en kiezen voor de TRON-Soundtrack. Wat een meesterwerk blijft dat zeg! Waanzinnig. Als we na het intro bij wat bombastischer werk aankomen, blijkt dat dit kleine doosje helemaal niet verkeerd klinkt! Ruimte is uitstekend, bassen zijn goed krachtig en detaillering is van prima niveau. Een fors stuk beter dan de V-Dac die wellicht minder kost, maar vaak als de budget-hit wordt gezien.

Als we Blof erin gooien – beter: als we Blof aantikken op het touchscreen – blijkt dat de dac ook behoorlijk kritisch is op opname. Alles wordt Anders is ronduit slecht opgenomen (typisch gevalletje van lekkere cd, maar verpest door de opname) en dat is goed hoorbaar via deze GT40. We skippen even naar ‘Hou Vol Hou Vast’. Snaredrums zijn prima doortekend en ook de vocalen van Pascal zijn goed herkenbaar… puik werk.

Wie denkt: nou dit ding speelt elke dac zoek, moet wellicht even zaken in perspectief plaatsen. Deze dac kost 475 euro. Het is geen high-end product en kan ook niet de competitie aan met usb-dacs van 1000 euro, zoals een Tentlabs b-DAC. Maar… in zijn prijsklasse presteert het zilveren doosje uitstekend en goedkopere dacs, zoals een HRT Music Streamer II, of een V-Dac speelt hij met gemak de kamer uit. En daar gaat het om natuurlijk. Kortom: als u in de prijsklasse tot 500 euro zoekt: zeker even deze GT40 beluisteren.

En de line-in dan?

Leuk frontje van de Furutech. Wel een aparte keuze om de line-out ook via de potmeter van de volumeknop te laten lopen. Kan handig zijn, maar levert toch iets in…

Helaas kunnen we de phono-trap niet testen: we hebben simpelweg geen platenspeler om het mee te doen. Wat we wel kunnen doen, is de line-in testen. We sluiten daarvoor onze Squeezebox Classic aan op de Furutech GT40 met twee meegeleverde Furutech Alpha Line 1. X-fi heeft  overigens ook nog een setje Alpha Line Plus en Alpha Line 2 en Formula 2 (usb) erbij gedaan. Die tests komen nog.

De line-in is echt een uitkomst voor wie inputs te weinig heeft op de voorversterker. Sterker nog: het kan winst geven. De Squeezebox Classic klinkt namelijk beter via de Furutech dan rechtstreeks naar de Pass Labs. Hoe dit mogelijk is? Geen idee… wellicht werkt de upsampling zo goed dat het meer rust en controle kan realiseren. Meer detail kan natuurlijk niet mogelijk zijn, maar wat wel kan, is dat door de rust details beter hoorbaar worden. De Furutech heeft ons verbaasd met de kwaliteit van de line-in.

Opvallend ruimtelijk

Oud en hypermodern: een lp-aardeaansluiting en een usb-ingang. Dat zie je niet vaak op één apparaat!

Als we één zaak moeten aanstippen die opvalt aan de GT40 is het de ruimtelijkheid waarmee hij speelt. Het stereobeeld is lekker groot, luchtig en strekt ook goed boven de luidsprekers uit. Het is een eigenschap die we zeer waarderen, aangezien het een mooi ‘live-gevoel’ kan geven. Dat is goed hoorbaar bij de cd ‘The Girl in the Other Room’ van Diana Krall (persoonlijk mijn favoriet van haar). Een erg goed opname natuurlijk en dat laat deze Furutech goed horen. Rust, controle, ruimtelijkheid en finesse.

Conclusie
Furutech kan meer dan kabels en stekkers maken. De GT40 is een prima usb-dac. Wat wij wel missen is een coaxiale input. Ook was het wellicht slimmer geweest om het line-out signaal niet door de potmeter te laten lopen: een ‘quick win’ om de dac nog beter te laten klinken. De prijs, 475 euro, is alleszins redelijk voor een dac die zo lekker kan spelen. De Phono-input is een erg leuk extra’tje voor wie zijn lp’s wil digitaliseren. De line-in klinkt uitstekend en kan zeker een handige uitkomst bieden voor wie krap zit op de voorversterker!

 

6 REACTIES

  1. een regelbare line-uitgang is voor LP opnamen op de GT 40 mooi, want dan kun je precies het signaal aanpassen aan -0,1DBFS. Alle LP’s hebben een andere spanningsafgifte en dus zou je bij het afluisteren continue aan je volume knop moeten zitten. Overigens wanneer je een LP opname gaat restaureren, dus ruis en krassen weghalen dan is het adviseerbaar om zelfs op -3DBFS te zitten. In het unpacking filmpje had je het over de meegeleverde USB kabel. Daar is veel discussie over want digitale signalen zijn helemaal niet zo gevoelig voor goud of koper. Het zijn uiteindelijk 0 en 1 wat verstuurd wordt. Analoog dat is wat anders.

    • Ik vindt de rDAC iets netter gemaakt. Zowel van binnen als van buiten. De GT40 is flexibeler door zijn phono-input en hoofdtelefoon uitgang…. maar hij mist wel een coaxiale ingang. Dat vind ik persoonlijk jammer. Ik denk dat de rDAC iets beter klinkt dan de GT40. Het verschil is echter niet groot. Ik zou voor een rDAC gaan, gezien de meerprijs niet groot is.

    • Beste Dro,

      Ik weet nog dat ik heb geschreven: “De klank van de rDAC is uitstekend. Maar dat mag ook wel, gezien de prijs van 529 euro.” Ik vind deze Essence One zeker niet uitstekend. Hij doet wat rafelig en ruw aan. Als je upsampling aan zet, wordt het stereobeeld wat blurry. Ik zou dus voor de rDAC gaan… stukje mooier dan dit.

      Groeten!

      Jaap